เป็นคนนครสวรรค์ แต่มาใช้ชีวิตโลดโผนในกรุง ในสภาพที่ร่างกายไม่เหมือนใคร แต่ใจเกิน100
ประวัติเริ่มเลยจากการเรียนวิชาชีพที่ศูนย์ฝึกวิชาชีพคนพิการพระประแดงเมื่อปี2530 ที่นี่เป็นจุดเริ่มต้น
ของการมีชีวิตบนลำแข้ง(ที่อ่อนแรง)ของตนเอง พี่ลงเรียนวิชาเย็บผ้าแต่เรียนจบแล้วดันไปทำอาชีพวาดภาพ
เหมือนในห้างมาบุญครอง ซึ่งการวาดภาพของพี่มานพไม่ได้เรียนมาจากสถาบันไหนแต่เป็นการเรียนด้วยตัว
เองทางไปรษณีย์ในตอนที่อยู่ที่บ้าน แต่พี่เค้าก็ทำอยู่ได้ไม่นานเพราะมีอุปสรรคในการเดินทางซึ่งต้องขึ้นรถเมล์
ในสภาพที่ต้องอาศัยไม่ค้ำ2ข้างพยุงตัวเวลาขึ้นและลงทำให้มีหลายครั้งต้องล้มกลิ้งบนรถบ่อยๆ
จากนั้นก็ได้ไปทำงานในวิชาที่ได้ร่ำเรียนมาคือเป็นพนักงานเย็บผ้าในโรงงานแถวลาดพร้าวอยู่อีกหลายปี
จนวันหนึ่งมีการรับสมัครคนพิการเป็นนักกีฬาว่ายน้ำ พี่มานพก็ไปคัดเลือกและก็ผ่าน(ตอนอยู่ที่นครสวรรค์
พี่มานพชอบดำน้ำไปยิงปลาตามแก่งหิน) พี่ต้องซ้อม ซ้อม จนแกร่ง จนถึงวันที่รอคอย ปักกิ่งเกมส์ปี 1993
พี่มานพเล่าว่าไม่อยากเชื่อว่าจะได้ไปต่างประเทศ แต่สุดท้ายแล้วถึงแม้จะไม่ได้เหรียญ แต่ได้กำไรมันเป็น
กำไรชีวิตที่พี่เค้าภาคภูมิใจจนถึงทุกวันนี้ ปัจจุบันพี่มานพ ทำงานเป็นพนักงานควบคุมแท่นพิมพ์ของโรงพิมพ์
"ยิ้มสู้"ซึ่งเป็นโรงพิมพ์ที่บริหารและดำเนินงานโดยคนพิการและยังเอาเวลาว่างรับจ้างประกอบคอมพิวเตอร์
เป็นรายได้เสริม

สุดท้ายนี้ถ้าเพื่อนๆมีปัญหาเรื่อง hardware สอบถามได้นะครับ หรือ อยากทราบ
เทคนิคการวาดภาพเหมือน หรือ อยากรู้เทคนิคการว่ายน้ำ พี่มานพมีคำตอบให้เสมอครับ